در بزرگوارى و دلاورى مالک اشتر

«1292»

435.وَ قَالَ (علیه السلام) :وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْيُ الْأَشْتَرِ رَحِمَهُ اللَّهُ  مَالِكٌ وَ مَا مَالِكٌ وَ اللَّهِ لَوْ كَانَ جَبَلًا لَكَانَ فِنْداً وَ لَوْ كَانَ حَجَراً لَكَانَ صَلْداً لَا يَرْتَقِیهِ الْحَافِرُ وَ لَا يُوفِی عَلَيْهِ الطَّائِرُ .و الفند المنفرد من الجبال .

هنگامیكه خبر مرگ اشتر-  خدایش بیامرزد-  بامام علیه السّلام رسید (در بزرگوارى و دلاورى او) فرمود 1-مالك رفت امّا چه بود مالك، سوگند بخدا اگر كوه بود كوهى جدا مانده و بزرگ بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود كه (از بزرگى و سختى) هیچ حیوان سم دار رهنورد بآن بالا نمى رود، و هیچ پرنده اى بر آن نمى پرد (او یكتا و یگانه بود و هیچكس بر او پیروزى نمى یافت. سيّد رضىّ، «علیه الرّحمة» فرماید:) فند بمعنى كوهى است كه از كوهها جدا است.